فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
کفشهایت را درآور که تو وارد سرزمین مقدس طوی شده ای،
پابرهنه کسیست که کفشی داشته و آن را از پا خارج کرده نه کسی که از ابتدا کفشی نداشت.آن که کفش داشت و آن را بیرون آورد و برای آرمانش جنگید ارزشمندتر است تا آنکه از اول کفش نداشت و جنگید که صاحب کفش شود،بزرگی می گوید هرکسی برای نداشته اش می جنگد.
انقلاب زمانی شکل می گیرد که بتواند انگیزه بزرگی ایجاد کند تا رهروانش را پا برهنه کند. پا برهنه یعنی کسی که از همه چیزش میگذرد
عشق هم همینطور است، وارد عشق که شدیم مهم نیست چه داشتیم و چه هستیم، باید عریان شویم از هر منیتی، چون سرزمین عشق مقدس است.
داشته؛ عشق را آلوده می کند، باید داشته باشیم تا بتوانیم به عشق برسیم و وقتی رسیدیم باید همه داشته هایمان را نداشته حساب کنیم تا آن عشق مقدس بماند.
نظر شما چیست؟