بعضی حرفها تسکین دهنده هستند، آتش درون را برای زمان کوتاهی خاموش می کنند، این حرفها مثل مصرف مواد مخدر برای کسانی است که اعتیاد دارند، اما نه این حرفها و نه مواد مخدر هیچ کدوم آرامش دائم را در پی ندارند و هر روز بیشتر از روز قبل مصرف کننده اش را غرق مصرفهای بعدی می کنند.
اما این تنها ضرر این حرفها نیست، این حرف آتشی را برای دقایقی در دل گوینده خاموش می کند ولی در پی آن زلزله ای در دل شنونده ایجاد می کند، که پس زلزله هایش ویرانگرتر از خود زلزله است.
مثل دیواره ترک خورده
پس از زلزله ها …
کاه دل ها
ز سخن های کسی می شکند
مواظب اعتیادمان باشیم!!
نظر شما چیست؟